مصدر معلوم و مجهول در انگلیسی
بیشتر افعال در زبان انگلیسی یک شکل مصدری (با to یا بدون to) معلوم دارند مانند:
(to) catch, (to) do, (to) help, (to) leave, (to) wash
همچنین بیشتر افعال شکل مصدری مجهول دارند که شامل فعل be (با to یا بدونِ to) و قسمت سوم فعل اصلی می‌شوند مانند:
(to) be caught, (to) be done, (to) be helped, (to) be left, (to) be washed
مثال:
The police are determined to catch the murderer. (معلوم)
(.پلیس مصمم است تا قاتل را بگیرد)
The police are confident that the murderer will be caught soon. (مجهول)
(.پلیس اطمینان دارد که قاتل به زودی دستگیر خواهد شد)
Come on, there’s work to do! (معلوم)
(!بیا، کاری برای انجام هست)
There was no more work to be done, so we left. (مجهول)
(.هیچ کار دیگری برای انجام وجو نداشت، بنابراین ما آنجا را ترک کردیم)
Let me help you. (معلوم)
(.اجازه بده کمکت کنم)
She doesn’t want to be helped. (مجهول)
(.او کمک نمی‌خواهد)
تفاوت مصدر معلوم و مجهول:
اگر تمرکز بر روی انجام‌دهندۀ عمل مصدر (عامل) باشد از مصدر معلوم استفاده می‌کنیم.
مثال:
The doctor gave me an eye-patch to wear.
(.دکتر به من یک چشم بند داد تا استفاده کنم)
در جملۀ فوق me انجام دهندۀ عمل مصدر(to wear) است.
She brought a portable chair to sit on.
(.او یک صندلی قابل حمل برای نشستن آورد)
ذر این جمله، she انجام‌دهندۀ عملِ مصدر (to sit) است.
زمانیکه تمرکز بر روی دریافت‌کنندۀ عمل است و انجام دهندۀ عمل برای ما مهم نیست از مصدر مجهول استفاده می‌کنیم.
مثال:
I didn’t give out my email address because I didn’t want to be contacted by strangers.
(.من آدرس ایمیل خود را ندادم، زیرا نمی‌خواستم غریبه ها با من تماس بگیرند)
در این جمله I دریافت‌کنندۀ عمل مصدر (to be contacted) است.
Ahmad was hoping to be chosen for the rugby team.
(.احمد امید داشت که برای تیم راگبی انتخاب شود)
در این جمله Ahmad دریافت‌کننده عمل مصدر (to be chosen) است و عامل یعنی کسی که احمد را انتخاب می‌کند برای ما مهم نیست.