مخفف ها در زبان انگلیسی

مخفف ها در زبان انگلیسی

مخفف ها (contractions)، شکل کوتاه شدۀ یک کلمه (یا گروهی از کلمات) هستند که در آنها حروف یا اصوات مشخص حذف می‌شوند. در بیشتر مخفف ها، به جای حرف حذف شده از آپاستروف [ ‘ ] استفاده می‌شود. بیشتر مخفف ها از ترکیبِ افعال، افعال کمکی یا مودال ها با سایر کلمات ساخته می‌شوند:

He would => He’d.
I have => I’ve.
They are => They’re.
You cannot => You can’t.

استفاده از مخفف ها بیشتر در گفتار (یا گفتگوی نوشتاری)، نوشته‌های غیررسمی و تبلیغات رایج است. در نوشتار بسیار رسمی نظیر مقالات دانشگاهی، طرح های ارائه شده یا دیگر کارهایی که باید حرفه ای باشند از مخفف ها استفاده نمی‌شود.

چرا باید از مخفف ها استفاده کنیم؟

انگلیسی زبانان در گفتگوهای روزانه عادی خود از مخفف ها استفاده می‌کنند. زمانی که مردم باهم صحبت می‌کنند انتظار می‌رود که برای کوتاه کردن مکالمه و صرفه جویی در زمان از مخفف ها استفاده کنند.

برخی افراد اعتقاد دارند که در نوشتار نباید به هیچ وجه از مخفف ها استفاده کرد اما این اعتقاد اشتباه است. استفاده از مخفف ارتبط مستقیم با لحن (tone) دارد.

در نوشتار غیررسمی (نظیر پیام های متنی، مطالب وبلاگها و مقالات شخصی)، ما معمولاً برای نگه داشتن لحن محاوره‌ای از مخفف ها استفاده می‌کنیم. در نوشتار رسمی (نظیر گزارشات دانشگاهی یا مقالات علمی) برای متن‌ها که باید لحن جدی داشته باشند از بکار بردن مخفف‌ها خودداری می‌شود. بنابراین قبل از اینکه شروع به نوشتن کنید باید مخاطب خود و هدف از نوشتن را در نظر بگیرید.

استفاده از آپاستروف برای مخفف کردن

در کلمات یا عبارات مخفف شده (مانند doesn’t, there’s) به جای حرف یا حروف حذف شده، آپاستروف واقع می‌شود که به آن آپاستروفِ مخفف کننده گفته می‌شود.

ضمایر و اسم های مخفف شده

استفاده از مخفف‌های مربوط به اسم‌ها در مکالمات غیرجدی، تقریباً متداول است.

My dad’ll be home soon.
.پدر من به زودی در خانه خواهد بود

اما در نوشتار، بیشتر از مخفف‌های ضمیر استفاده می‌شود.

I’ll be home soon.
.من به زودی درخانه خواهم بود

ترکیب اسم‌های خاص با has و is را نیز می توان مخفف کرد.

Shelly’s coming with us = Shelly is coming with us.
.شلی با ما می آید

Jeff’s bought a new computer = Jeff has bought a new computer.
.جف یک کامپیوتر جدید خریده است

توجه:
مراقب تفاوت who’s و whose باشید. who’s می‌تواند مخفف who is یا who has باشد در صورتیکه whose ضمیر موصولی و بیانگر مالکیت است.

مخفف های منفی و مخفف های فعلی

همانطور که در ابتدا ذکر شد بیشتر مخفف ها از ترکیبِ افعال، افعال کمکی یا مودال ها با سایر کلمات ساخته می‌شوند اما توجه داشته باشید در صورتیکه فعل جمله مخفف شود ضمیر آن را دیگر نمی‌توان مخفف کرد. برای درک بهتر این موضوع به مثال‌های زیر توجه کنید:

It isn’t raining.
It’s not raining.

در جملۀ اول به درستی فعل جمله (is) و منفی ساز (not) مخفف شده‌اند و ضمیر بدون تغییر باقی مانده است اما در جمله دوم عکس این عمل اتفاق افتاده است و ضمیر و فعل مخفف شده‌اند و منفی ساز not دست نخورده باقی مانده است. در نتیجه، شما مجاز به مخفف کردن یکی از این دو هستید و نمی‌توانید همزمان هر دو را مخفف کنید. جمله زیر نادرست است:

It’sn’t raining.

مخفف های مبهم

بیشتر مخفف‌هایی که به s’ و d’ ختم می‌شوند مبهم هستند. d’ می‌تواند هم به had و هم به would دلالت کند. s’ می‌تواند هم به is و هم has دلالت کند. معنی این مخفف ها را بایستی از روی متن تشخیص دهید. به مثال‌های زیر توجه کنید:

Sam’s finished his term paper = Sam has finished his term paper.
.سم پایان نامه خود را تمام کرده است

Sam’s tired = Sam is tired.
.سم خسته است

سایر مخفف ها

استفاده از مخفف ها در محاوره و گفتار رایج است بهمین دلیل است که ما آنها را دقیق تلفظ نمی‌کنیم. در هنگام صحبت کردن معمولاً could’ve، should’ve و would’ve را بصورت «could of»، «should of» و «would of» تلفظ می‌کنیم. اما هیچوقت could of، should of و would of را نمی‌نویسیم. به یاد داشته باشید که could’ve، should’ve و would’ve شکل مخفف شدۀ could have، should have و would have می‌باشند.

بسیاری از نویسندگان وقتی می‌خواهند سبک خاصی از سخن را بیان کنند کمتر از مخفف‌های رایج استفاده می‌کنند. برای مثال به جای something شکل مخفف شدۀ آن یعنی somethin را می‌نویسند. همچنین در اشعار به جای ever از e’er استفاده می‌کنند.

در جنوب آمریکا به جای you all از y’all استفاده می‌شود. نام دهه‌ها نیز اغلب مخفف نوشته می شود مثلا به جای the 1960s از the ‘60s استفاده می‌شود.

تعداد دیگری از مخفف‌ها نظیر gonna مخففِ going to و wanna مخففِ want to هستند که در آنها از آپاستروف استفاده نمیشود.

چه وقت از مخفف ها استفاده می شود

استفاده از مخفف ها کاملاً استاندارد است اما بیشتر در گفتارهای غیرجدی به کار می‌روند. اگر می‌خواهید یک متن رسمی را بنویسید از بکار بردن مخفف‌ها خودداری کنید مگر اینکه استفاده از شکل مخفف نشدۀ آن عبارت، نادر باشد. همانند o’clock که شکل مخفف نشدۀ آن یعنی of the clock به ندرت به کار می‌رود.

نکته بسیار مهم:
در بخش نوشتاریِ (writing) آزمون تافل، هیچگاه از مخفف ها استفاده نکنید.

لیست مخفف‌های استاندارد در زبان انگلیسی

در ادامه می‌توانید لیست بیش از 70 مخففِ مورد استفاده در زبان انگلیسی را مشاهده کنید:

are not => aren’t
cannot=> can’t
could not => couldn’t
could have => could’ve
did not => didn’t
does not => doesn’t
do not => don’t
ever => e’er
had not => hadn’t
has not => hasn’t
have not => haven’t
he had; he would => he’d
he will; he shall => he’ll
he is; he has => he’s
I had; I would => I’d
I will; I shall => I’ll
I am => I’m
I have => I’ve
is not => isn’t
it would => it’d
it shall; it will => it’ll
it is; it has => it’s
let us => let’s
madam => ma’am
might not => mightn’t
might have => might’ve
must not => mustn’t
must have => must’ve
and => ‘n’
need not => needn’t
never => ne’er
over => o’er
old => ol’
ought not => oughtn’t
shall not => shan’t
she had; she would => she’d
she will; she shall => she’ll
she is; she has => she’s
should not => shouldn’t
should have => should’ve
that would => that’d
that is; that has => that’s
there had; there would => there’d
there shall; there will => there’ll
there has; there is => there’s
they had; they would => they’d
they will; they shall => they’ll
they are => they’re
they have => they’ve
it was => ’twas
was not => wasn’t
we had; we would => we’d
we will => we’ll
we are => we’re
we have => we’ve
were not => weren’t
what will; what shall => what’ll
what are => what’re
what is; what has; what does => what’s
what have => what’ve
where did => where’d
where is; where has => where’s
where is; where has => where’s
who had; who would => who’d
who will; who shall => who’ll
who is; who has => who’s
who have => who’ve
why did => why’d
will not => won’t
would not => wouldn’t
would have => would’ve
you had; you would => you’d
you will; you shall => you’ll
you are => you’re
you have => you’ve