وجه التزامی فعل در زبان انگلیسی

وجه التزامی فعل

وجه التزامی فعل (Subjunctive Mood)، برای بیان ضرورت و لزوم انجام کاری استفاده می‌شود. وجه التزامی بر خلاف وجه اخباری (Indicative Mood)، برای بیان امور ذهنی و غیرواقعی (نظیر: باورها، نظرات، احتمالات، آرزوها، اهداف، علایق و خواسته ها) به کار می‌رود.

کاربردهای وجه التزامی فعل

وجه التزامی فعل، ریشۀ فعل (مصدر بدون to) است که بعد از افعال، صفات و اسامی خاص و اغلب در جمله‌واره‌های وابسته استفاده می‌شود. 

وجه التزامی فعل بعد از افعال الزام آور

بعد از برخی افعال از وجه التزامی استفاده می‌شود که در اینصورت از ساختار زیر پیروی می‌کند:

مصدر بدون that + to + فعل الزام آور

برخی از مهمترین افعال الزام آور عبارتند از:

advise, ask, command, demand, desire, insist, order, prefer, propose, recommend, request, suggest

مثال:

He suggests that you be present at the meeting.
(.او پیشنهاد می‌کند که شما در جلسه حاضر باشید)

The board recommend that he join the company.
(.هیئت مدیره توصیه می‌کند که او به شرکت بپیوندد)

He requested that the car park not be locked at night.
(.او درخواست کرد که پارکینگ ماشین در شب قفل نباشد)

وجه التزامی فعل بعد از صفات الزام آور

بعد از برخی از صفات از وجه التزامی استفاده می‌شود که در اینصورت از ساختار زیر پیروی می‌کند:

مصدر بدون that + to + صفت الزام آور

برخی از مهمترین صفات الزام آور عبارتند از:

advisable, best, crucial, desirable, essential, imperative, important, necessary, unthinkable, urgent, vital, adamant, anxious, determined, eager, keen

مثال:

It is advisable that she rest for a week.
(.توصیه می شود که او برای یک هفته استراحت کند)

It was essential that the army advance rapidly.
(.ضروری بود که ارتش به سرعت پیشروی کند)

After the landing, it will be vital that every soldier not use a radio.
(.پس از فرود، ضروری خواهد بود که هر سرباز از یک رادیو استفاده نکند)

وجه التزامی فعل بعد از اسم های الزام آور

بعد از برخی اسامی از وجه التزامی استفاده می‌شود که در اینصورت از ساختار زیر پیروی می‌کند.

مصدر بدون that + to + اسم الزام آور

برخی از مهمترین اسامی الزام آور عبارتند از:

command, demand, order, proposal, recommendation, request, suggestion

مثال:

They made a suggestion that we be early.
(.آنها پیشنهاد دادند که ما سریع باشیم)

He made a proposal that the company buy more land.
(.او پیشنهاد داد که این شرکت زمین بیشتری خریداری کند)

The president has issued an order that the secretary resign next month.
(.رئیس جمهور دستور داده است که وزیر در ماه آینده استعفا دهد)

نکته:
کاربردهای وجه‌التزامی فعل که در بالا ذکر شد بیشتر در انگلیسی آمریکایی می‌باشد و در انگلیسی بریتانیایی معمولاً از should استفاده می‌گردد.
مثال:

The doctor recommended that she should see a specialist about the problem.
(.دکتر توصیه کرد که او باید یک متخصص را در مورد مشکل ببیند)

He requested that the car park should not be locked at night.
(.او درخواست کرد که پارکینگ ماشین نباید در طول شب قفل باشد)

وجه التزامی were

برای وجه التزامیِ افعال to be در زمان حال، از ریشۀ فعل یعنی be استفاده می‌گردد و برای زمان گذشتۀ آن از were استفاده می‌شود. کاربرد وجه‌التزامیِ were بیشتر در جملات آروزیی همراه با wish و جملات شرطی می‌باشد.

مثال:

I wish I were a teacher.
(.ای کاش یک معلم بودم)

I would go if I were younger.
(.اگر جوانتر بودم، می‌رفتم)

شکل منفی وجه‌التزامی

برای منفی کردن وجه‌ التزامی قید not را قبل از ریشه فعل قرار می‌دهیم.

مثال:

The boss insisted that Sam not be at the meeting.
(.رئیس اصرار داشت که سام در جلسه حضور نداشته باشد)

The company asked that employees not accept personal phone calls during business hours.
(.شرکت خواست که کارکنان در طول ساعات کاری تماس تلفنی شخصی قبول نکنند)

شکل مجهول وجه‌ التزامی

برای مجهول کردن وجه‌‌التزامی، از ریشه فعل to be همراه با اسم مفعول (قسمت سوم فعل) استفاده می‌شود.
مثال:

He recommended that Susan be hired immediately.
(.او توصیه کرد که سوزان بلافاصله استخدام شود)

شکل استمراری وجه التزامی

در حالت استمراری بعد از ریشۀ فعل to be از فعل ing استفاده می‌شود.
مثال:

It is crucial that a car be waiting for the boss when the meeting is over.
(.مهم است که وقتی جلسه تمام می‌شود یک ماشین منتظرِ رئیس باشد)

I propose that we all be waiting in Tim’s apartment when he gets home.
(.من پیشنهاد می‌دهم زمانی که تیم می‌رسد همۀ ما در آپارتمان او منتظر باشیم)

یادآوری:
1- وجه‌التزامی فعل همواره به شکل ریشۀ فعل می‌باشد و هیچگاه s سوم شخص نمی‌گیرد.
2- وجه‌التزامیِ افعال to be در زمان حال، فعلِ be و در زمان گذشته، فعلِ were می‌باشد.
3- ضمایر هیچ تاثیری در شکل وجه‌التزامی فعل ندارند.

مطالب مرتبط:

جملات وجه سببی در انگلیسی