کاربرد اسم مصدر در زبان انگلیسی

کاربرد اسم مصدر در زبان انگلیسی

اسم مصدر چیست؟

اسم مصدر (gerund) در زبان انگلیسی، اسمی است که از فعل مشتق شده است و ساختار آن به اینصورت است که به آخر ریشۀ فعل ing اضافه میشود.

be (بودن) => being (وجود، بود، هستی)
live (زندگی کردن) => living (زندگی)

کاربردهای اسم مصدر در زبان انگلیسی:

1- از اسم مصدر بعنوان متمم افعال to be استفاده میشود.
مثال:

The hardest thing about learning English is understanding the gerund.
(.سخت ترین چیز دربارۀ یادگیری زبان انگلیسی فهمیدنِ اسم مصدر است)

2- گاهی در ابتدای جمله و بعنوان فاعل از اسم مصدر استفاده میشود.
مثال:

Hunting tiger is dangerous.
(.شکارِ ببر خطرناک است)

3- هر گاه لازم باشد بعد از حرف اضافه فعل بکار رود، آن فعل باید به شکلِ اسم مصدر باشد؛ زیرا بعد از حرف اضافه باید اسم واقع شود. این موضوع شامل عباراتی که به حرف اضافه ختم می شوند نیز می شود: مانند in spite of
مثال:

Can you sneeze without opening your mouth?
(آیا می توانی بدونِ باز کردن دهان خود عطسه کنی؟)

After locking the door, he left home.
(.پس از قفل کردن درب، او به خانه برگشت)

She is afraid of telling lies.
(.او از دروغ گفتن می ترسد)

In spite of missing the train, we arrived on time.
(.آبا وجودِ از دست دادنِ قطار، ما به موقع رسیدیم)

After locking the door, he left home.
(.پس از قفل کردن درب، او به خانه برگشت)

She is afraid of telling lies.
(.او از دروغ گفتن می ترسد)

4- بعد از افعال عبارتی (Phrasal verbs) اگر فعلی واقع شود، آن فعل باید به شکل اسم مصدر باشد. ساختار گرامری افعال عبارتی به شکل زیر می باشد:

قید یا حرف اضافه + فعل

مثال:

When will you give up smoking?
(چه وقت سیگار کشیدن را ترک خواهی کرد؟)

She always puts off going to the dentist.
(.او همیشه رفتن نزدِ دندانپزشک را به تعویق می اندازد)

نکته مهم:
برخی از افعال عبارتی (نظیر: look forward to, take to, be accustomed to, get around to, be used to) به حرف اضافۀ to ختم میشوند. در این حالت باید تشخیص دهید که آیا to حرف اضافه است یا قسمتی از مصدر کامل (مصدر با to)؛ زیرا اگر حرف اضافه باشد بعد از آن باید اسم مصدر استفاده شود و اگر جزیی از مصدر کامل باشد بعد از آن باید ریشۀ فعل واقع شود.

ترفند:
برای تشخص اینکه to حرف اضافه است به جای اسم یا فعلی که بعد از آن واقع شده، ضمیرِ it را قرار دهید اگر جمله معنی داد؛ بنابراین حرف اضافه است و بعد از آن باید اسم مصدر بکار رود.

I look forward to hearing from you soon.
I look forward to it.
I am used to waiting for buses.
I am used to it.
She didn’t really take to studying English.
She didn’t really take to it.
When will you get around to mowing the grass?
When will you get around to it?

در همۀ جملاتِ فوق to حرف اضافه است زیرا با قرار دادن ضمیرِ it بعد از آن، جملات هنوز معنی و مفهوم دارند. در نتیجه، بعد از آن اسم مصدر واقع شده است.

5- برای ساختن اسم مرکب می توان از اسم مصدر استفاده کرد. در این صورت اسم مصدر معنی اسمی خواهد داشت نه معنی فعل استمراری.
مثال:

They have a swimming pool in their back yard.
(.آنها یک استخرِ شنا در حیات خانه خود دارند)

در جملۀ فوق swimming pool یک اسم مرکب است؛ در این جمله منظور استخری برای شنا کردن است و نه استخری که شنا می کند.

 6- بعد از عبارات زیر حتماً باید اسم مصدر استفاده شود:

can’t help, can’t stand, to be worth, it’s no use

مثال:

I can’t help loving you.
(.من نمی توانم تو را دوست نداشته باشم)

I can’t stand working in an office.
(.من نمی توانم کار کردن در یک ادراه را تحمل کنم)

it’s no use asking me about it.
(.سؤال کردن از من دربارۀ آن، بی فایده است)

توجه: بعد از can’t stand می توان از مصدر کامل (مصدر با to) نیز استفاده کرد.

7- در زبان انگلیسی برخی افعال وجود دارند که بعد از آنها اگر فعلی واقع شود آن فعل باید به شکل اسم مصدر باشد.
مثال:

I avoid going to the dentist.
(.من از رفتن به نزدِ دندانپزشک خودداری می کنم)

I always enjoy cooking.
(.من همیشه از آشپزی لذت می برم)

I have finished working.
(.من کار را تمام کرده ام)

این مطلب را مشاهده کنید:

افعالی که بعد از آنها اسم مصدر بکار می رود